از زمان پیدایش بشر، جواهرات در ابتدایی ترین حالت خود و به کمک دانش اولیه استفاده از لباس و ابزار، مورد استفاده قرار گرفته اند. شواهدی که بر اساس جمجمه های کشف شده از کشور چاد واقع در مرکز آفریقا به دست آمده، به حدود ۶ الی ۷ میلیون سال قبل بر می گردد. این انسان های اولیه ملقب به «تومای» بودند و اطلاعات زیادی در مورد زندگی آنها در دست نیست اما نکته جالب توجه، وجود نشانه های استفاده از جواهرات در میان این انسانهاست. محققان تا چندی پیش بر این باور بودند که توانایی استفاده و ارزش رمزگذاری – تا زمانی که بشر حدود ۳۵ هزار تا ۴۰ هزار پیش که به قاره اروپا مهاجرت کردند- وجود نداشته است، اما حال به نظر می آید که جرقه های خلاقیت، بسیار پیش تر از آن که تصور می شده شکل گرفته است.
جواهرات پیش از آنکه زبانی به نگارش درآید و یا کلمه ای بر زبان رانده شود وجود داشته اند. در اواخر قرن ۱۸، باستان شناس انگلیسی به نام آرکیبالد کمپ بل کارلیل در مورد انسان های اولیه گفت: اولین خواسته فیزیکی بربرها، زینت بوده است.
جواهرات نیز مانند هنر و با ارزشی بیش از یک عتیقه، پنجره ای به درون روح بشر است. همچنین آنها یادآور تلخ از آنچه که انسان را از دنیای حیوانات جدا می کند- تمایل به تسخیر جوهر زیبایی، رازهای آن و شناخت این رازها می باشد.
یکی از قدیمی ترین جواهرات ساخت دست بشر، مهره هایی به نخ کشیده شده از صدف حلزون یا ناساریوس کراسیانوس است که اخیرا کشف شده اند . این جواهرات در غاری به نام بلومبوس واقع در آفریقای جنوبی کشف شده اند و به اواسط عصر حجر حدود ۷۵ هزار تا ۱۰۰ هزار سال پیش باز می گردد.
کلمه jewelry از کلمه لاتین joule گرفته شده است و به معنای «بازیچه» است و کلمه jewel در قرن سیزدهم از کلمه فرانسوی قدیم joule به صورت انگلیسی در آمد. کلمه jewelry را به تمام اشیاء قیمتی مانند ( سنگ جواهر، فلزهای قیمتی، و غیره) که به عنوان زیورآلات استفاده می شوند، تعمیم می دهند.
اولین جواهرات از مواد موجود طبیعی مانند دندان حیوانات و استخوان، انواع صدف ها و سنگ و چوب تراشیده شده ساخته می شدند. به نظر می آید که کاربرد اولیه جواهرات سفت کردن لباس بوده است و بعدها جنبه ی تزئینی پیدا کرد و یا به عنوان نماد مذهبی کاربرد یافت. اولین سنگ های قیمتی مانند غذا جمع آوری می شدند؛ همین طور احتمال می رود که این سنگ ها به صورت تصادفی هنگام جمع آوری غذا از رسوبات حاوی سنگ ها در بستر خشک رودخانه جمع آوری می شدند. آنچه انسان های اولیه در مورد کاربرد این اشیاء براق تصور کرده بودند- باوجود اینکه اشیاء بی استفاده ای به نظر می رسند- از این قرار بود: به دست آوردن و گرفتن گرمای آتش و نور خورشید یا رنگ آبی دریا و آسمان؛ یعنی با تصور جذب گرما و نور و رنگ از جواهرات استفاده می کردند.
با رشد و ترقی انسان، جواهرات نیز به عنوان نماد ثروت و مقام و نیز برای حفاظت در مقابل آسیب، شرارت و شفای بیماری ها مورد استفاده قرار می گرفت. جواهرات برای زیباسازی تمام بدن استفاده می شد)از پابند و دستبند گرفته تا تزئینات کلاه و مو) و تقریبا از مواد طبیعی که برای بشر شناخته شده، ساخته می شد. تولید تعداد زیاد جواهرات توسط نیاکان انسان اندیشمند آغاز شد. بیش از ۴۰ هزار سال پیش کرو مگنون (قرن ۴۵ – ۱۰ هزار سال قبل از میلاد ) از مهد تمدن در مرکز آفریقا به ایندوس ولی، واقع در خاور میانه و قاره اروپا مهاجرت کردند. انسان های اولیه با سفرشان اشیاء عجیب را هم جمع می کردند و این جواهرات آنها را به شکلی در می آورد که نشان دهنده سفر آنها بود. در واقع در هر سفر آنها با استفاده از جواهرات خاص آن منطقه نشان می دادند که از چه نواحی ای گذر کرده اند.
جواهرات در گذر تاریخ
در اواسط قرن هفدهم، در صنعت جواهرات تغییرات جدیدی صورت گرفت. بافت و پارچه های تیره با جواهرات طلایی تزئین شدند. سایه های ملایم و ته رنگ های دلنشین به مرواریدها و سنگ های قیمتی داده شد. تجارت جهانی گسترده سنگ های قیمتی به پیشرفت رسید. پیشرفت هایی در زمینه روش های برش جواهرات، تلالو و درخشش آن ها به وجود آمد.
بزرگ ترین جواهرات اغلب بدنه های بزرگی داشتند و زینت یقه لباس ها بودند که باید به لباس متصل یا دوخته می شدند. تزئینات چرخان برگ مانند جواهر نشان از علاقه و اشتیاق مردم به گیاهان پیچ و خم دار بود.
پایان قرن هفدهم و آغاز قرن هجدهم تحولی در برش برلیان با سطوح چندگانه بود. قطعات الماس به شکلی درآمد که در گذشته در گستره جواهرات دیده نمی شد. از نقره برای افزایش رنگ سفید به وفور استفاده شد. دیگر تنها جواهرات به اندازه های بزرگ محدود نمی شد و در بین آنها می شد جواهرات کوچکتر هم یافت.
قرن نوزدهم، دوره ای از تحول صنعتی عظیم در اوضاع اجتماعی آن روز بود. اما در صنعت جواهرات اغلب تمرکز بر روی همان مدل های گذشته قرار داشت. در اولین دهه، مدل های سنتی قبل معمول بود، طرح های مشهور روم و یونان کهن. علاقه به اجناس عتیقه، موجب فعالیت در زمینه باستان شناسی شد. همین مورد، سبب استفاده از طرح های باستان شناسی در صنعت جواهرات گردید. طرح هایی از قرون وسطی و رنسانس استفاده شد.
از جمله افراد منتخب در این دوره، Castellani و Giuliano بودند. جواهرات طبیعی با استفاده از طرح گل های شناخته شده و میوه ها که در میان مردم طرفداران زیادی داشت. فردی به نام Wordsworth از طرح های عجیب و غریب رمانتیک استفاده می کرد. ترکیب گل ها و شاخ و برگ درختان در سال های ۱۸۵۰ به بعد رایج بود. خانم ها از طرفداران اصلی اینگونه طرح ها بودند. گل ها بیان گر عشق و دوست داشتن، رنگ های موجود در طرح های آنها بیانگر حرف خاصی بود.
تحولی در سال های آخر قرن نوزدهم رخ داد. هنر و مهارت هم پا به دنیای صنعتی جواهرات گذاشت. جواهرات از کارخانه ها با ماشین آلات دور شد. در زمان حال بیشتر تمرکز بر روی هنر دست و مهارت در جواهرات می باشد. این روند در کنار طرح، روح و زندگی به کار می بخشد. هنر و مهارت جواهرات تکیه بر جلا و شفافیت طبیعی سنگ قیمتی دارد. طرح و پیچش هایی که در سنگ داده می شود بر اساس معنای سمبلیکی می باشد. در این میان هنر جواهرسازان Nouveau مانند Rene Laliqe که از سنگ های ارزشمند استفاده می کردند و تاکید بر اثرات موادی مانند شیشه، شاخ و مینا داشتند.
کس زیر مربوط به نمونه ای از گردنبند و گوشواره هایی ساخت کشور فرانسه است و در موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن نگه داری می شود. این اثر در سال ۱۸۰۶ توسط Nitot و Fils ساخته شده است. از سطوح زمردهای برش خورده همراه با برلیان و الماس در حاشیه ها استفاده شده است. اشک های زمرد در قابی از طلا و نقره کار شده اند.
دیدگاه ها بسته شده است.